Kiedy byłam dzieckiem nie rozumiałam sensu istnienia cukinii. Czy nie wystarczy, że jest tyle przepysznych ogórków? Po co komu jakiś dziwny, wielki mutant, którym prędzej można komuś zrobić krzywdę niż się najeść?
Nie pamiętam dokładnie, co zmieniło moje podejście. Chyba jakaś ciotka miała tyle cukinii na ogrodzie, że rozdawała wszystkim w rodzinie, bo nie wiedziała co z tym zrobić. Ja też za bardzo nie wiedziałam, więc postanowiłam ją po prostu ugotować z czymś co lubiłam, czyli pomidorami.
Tak zyskałam nową przyjaciółkę:)
Przydaje mi się zawsze wtedy, kiedy muszę szybko zrobić coś do jedzenia, czyli mam wypełniony pracą dzień, wracam z podróży, itp.
Dniem szybkich obiadów jest właśnie wtorek - drugi dzień pracowitego, więc gotuje się to, co szybkie i łatwe. Cukinia jest właśnie dla mnie takim kulinarnym ekspresem. Na niej buduję cały obiad, którego przygotowanie zajmuje mi bardzo mało czasu.
Średniej wielkości cukinię kroję w kostkę - można całą pokroić wzdłuż na cztery części, a potem każdą z nich osobno na kawałki. Cukinia momentalnie się rozgotowuje zamieniając się w breję, więc nie chcę, żeby kawałki były za małe. W kostkę podobnej wielkości kroję jeszcze pomidor i fioletową cebulę.
Gotuje na parze przez 15-20 minut. W międzyczasie wstawiam razowy makaron, który też po 10-15 minutach jest już gotowy. Makaron wsypuję do garnka z warzywami, dodaje zielonego groszku, jogurtu naturalnego i przypraw. Danie jest gotowe. Dodatkiem mogą być kiełki, ziarna dyni lub słonecznika albo liście świeżych ziół.
Czas zainwestowany w cały obiad to tylko czas krojenia warzyw, wstawienia makaronu, wylania go na durszlak, otwarcia puszki z zielonym groszkiem, wsypania go do reszty warzyw i makaronu i przyprawienia całości. Warzywa i makaron gotują się same, nie wymagając specjalnej uwagi. Więc wkład pracy do maks. 10 minut.
Składniki:
1 cukinia
2 pomidory
1 fioletowa cebula
Do przyprawienia: oliwa z oliwek, jogurt, cytryna, sól, pieprz, zioła prowansalskie
Dodatki: razowy makaron
